the Grampians

27 januari
We zijn op tijd opgestaan om naar de ferry te rijden voor de oversteek naar het vasteland. We rijden dan door naar het plaatsje Keith waar we ook een nacht blijven. Onderweg veel mooie natuur, temperatuur zeer aangenaam. In Keith logeren we in Tulou Bed & Breakfast en worden verwelkomd door Heather en James. Het is laat dus gaan we eerst naar het dorp om een hapje te eten. In het beste restaurant van het dorp (ook het enige trouwens) gaan we voor de “Sunday roast” vandaag supermals lamsvlees. ’s Avonds zien we Djokovic winnen van Nadal en daarmee is de dag om.

28 januari
Op TV zien we al een paar dagen wat verontrustende berichten van Tasmanië. Om precies te zijn, er woeden een aantal branden bij hoge temperaturen en harde wind. Op 1 februari vliegen we daar naar toe en het zou een prettig idee zijn als dan het e.e.a. onder controle is, we houden het in de gaten.
Zoals afgesproken krijgen we als afscheid van Tulou Bed & Breakfast na het ontbijt; “the farmtour”, met als gids James. In zijn typische Australische pick-up gemaakt om hotsen-knotsen-kneuzen parkoersen af te leggen rijden we door diverse poorten tussen en langs een 500 stuks tellende beef-kudde. De in totaal 1400 hectare wei is erg heuvelachtig en het subtropische klimaat de reden dat er ‘s zomers geen sprietje gras groeit dus worden ze bijgevoerd. Juist de winters zijn hier ideaal voor grazers alles is groen en er wordt volop gehooid om ’s zomers bij te kunnen voeren.
Er lopen wat stieren tussen, die zorgen voor drachtige koeien en de kalveren worden afhankelijk van de vraag, na een half jaar als kalfsvlees verwerkt, of na 1,5 jaar als beef. Het is dus een totaal zichzelf in stand houdend systeem met een bovengrens van 500 stuks, tenminste op deze farm.
We stappen weer in onze eigen auto om de rit naar de Grampians te maken, onze volgende stop richting Melbourne. In totaal zo’n 3,5 uur rijden dus stoppen we een paar keer om wat foto’s te maken, wat te eten en boodschappen te doen, bij Woolies natuurlijk. We hebben in de Grampians Pioneer Cottages voor 2 nachten een grote blokhut die van alle gemakken is voorzien. We installeren ons en maken ff een wandeling in de buurt. Er huppen volop konijnen en kangoeroes op het veld voor onze blokhut, helaas zijn ze een beetje schuw.

29 januari
Vandaag gaan we op pad om wat mooie plekken in de Grampians te bekijken. We laten ons voorlichten in het VVV-kantoor van Hall’s Gap en rijden als eerste naar “The Pinnacle” een uitkijkplek midden in de bergen. De enige manier om er te komen is te voet en dat is dus een hele pittige hike-tocht van 2,1 km maar dan wel stijl bergop. De heenweg kost ons 1 uur en 20 minuten, terug 40 minuten. Het geklauter is in ieder geval de moeite waard want het uitzicht is adembenemend mooi.
Terug bij de auto rijden we terug naar Hall’s Gap om wat te eten en ons water aan te vullen. Daarna rijden we naar Mackenzie Fall’s en nog naar 2 andere lookouts. De tocht naar de watervallen is 570 mts en omdat heen, langs de rotsen, naar beneden is, merken we pas met terugkomen hoe tering-stijl het hier eigenlijk is. De watervallen zijn prachtig de foto’s hoogstwaarschijnlijk ook maar we gaan er van uit dat morgen de spiertjes een beetje zullen opspelen. Het uitzicht bij Baroka- en Reeds Lookout is ook fenomenaal dus gaan we heel voldaan terug naar onze blokhut.
Maar…. wat wel even vermeld moet worden is “the personal fly”. Zodra je uit de auto stapt is-tie-dur en blijft-ie bij je tot je weer instapt Hij zoemt irritant in je oren, rust op je neus of hij doet kunstjes tussen je ogen en je bril. Het is een raadsel hoe deze beestjes weten hoe laat je waar bent en waar je parkeert. Het is misschien goed bedoeld maar wat ons betreft totaal overbodig en dat hebben we dus laten weten aan de overkoepelende PFA; the Personal Fly Association, we hopen dat het helpt.